W przeciągu jednego roku 4.874 więźniów satelickiego obozu koncentracyjnego w Melku straciło życie. Około 1/3 ofiar śmiertelnych wśród więźniów obozu była polskiego i węgierskiego pochodzenia. Około 11% wśród ofiar śmiertelnych obozu to Francuzi. Śmiertelność była nieporównywalnie wysoka wśród więźniów pochodzenia żydowskiego: 42% więźniów pochodzenia żydowskiego reprezentowało trzecią grupę wśród ofiar śmiertelnych pośród innych grup narodowościowych znajdujących się na terenie obozu.

Było kilka powodów niezwykle wysokiej liczby ofiar śmiertelnych na terenie podobozu koncentracyjnego w Melku: ciężka fizyczna praca, szybkie tempo pracy i dużo wypadków podczas przymusowych robót ( które wynikały z konieczności trudu wojennego) w sieciach tuneli na wzgórzu Wachberg w miejscowości Roggendorf oraz niedożywienie, nieodpowiedni ubiór, fatalna sytuacja mieszkaniowa na terenach koszar Birago  i ciągłe maltretowanie więźniów przez strażników, funkcjonariuszy więziennych i pracowników cywilnych. Na dodatek zgony spowodowane chorobą wśród słabych więźniów obozu koncentracyjnego, okrutne morderstwa za pomocą śmiertelnych zastrzyków wykonywane przez członka formacji SS Gottlieba Muzikanta, lekarza w izbie chorych w Melku. Więcej niż 200 więźniów zostało zabitych w ataku bombowym w lipcu 1944 roku przez Piętnastą Amerykańską Jednostkę Sił Powietrznych.